#followapollo

#followapollo 

Ważne urodziny i dlaczego warto #followapollo

Posted By: Lisa Marie Mahlknecht 1913 Views , , , ,

30 lat wprowadzania zielonych pomysłów do LIFE to motto urodzin programu LIFE, który współfinansuje również nasz projekt LIFE Apollo2020. W ciągu tych trzydziestu lat program współfinansował nie mniej niż 5.500 projektów. Trzydzieści udanych lat, w których LIFE pomogło ponad 1.800 dzikim gatunkom zwierząt i roślin, w tym oczywiście naszemu Parnassius apollo. Cały zespół LIFE Apollo2020 jest bardzo dumny z bycia częścią rodziny LIFE od zeszłego roku.

Dzisiaj LIFE kończy 30 lat i życzymy wszystkiego najlepszego z okazji urodzin! Życzymy co najmniej 30 kolejnych lat sukcesów, dających nam wszystkim nadzieję i inspirację na przyszłość.

LIFE ma 30 lat – odkryj wszystkie działania

Aby uczcić ten wielki dzień, zapraszamy do wsparcia naszego projektu, tak jak robi to LIFE:

Zostań częścią rodziny LIFE i #followapollo

W nadchodzących tygodniach, miesiącach, a nawet latach będziemy nie tylko dzielić się z wami informacjami na temat Parnassius apollo, jego siedlisk i znaczenia dla naszego ekosystemu, ale także pokażemy wam, jak sami możecie być aktywni i przyczynić się do ochrony tego pięknego motyla i wielu innych owadów.

#followapollo oznacza bycie aktywnym

Podążanie za apollo oznacza nie tylko bierne śledzenie, ale także bycie aktywnym! Wystarczy smartfon lub tablet, otwarte oczy i uważne spojrzenie, a staniesz się jego częścią. Jeśli zauważysz motyla Apollo, zrób zdjęcie i prześlij je na iNaturalist w ramach naszego projektu LIFE Citizen Science for Parnassius apollo.

A najlepsze jest to, że można to zrobić podczas wędrówki: Motyl apollo jest typowym gatunkiem górskim, który preferuje łąki i pastwiska gór Europy kontynentalnej. Zwykle występuje na wysokościach od 400 do 2300 m nad poziomem morza. Załóż więc buty turystyczne i ruszaj w drogę!

Chcesz dowiedzieć się więcej o Parnassius apollo, jak go rozpoznać, jakich roślin potrzebuje lub jak duży rośnie? Zostań z nami i #followapollo

#followapollo na iNaturalist

#followapollo w mediach społecznościowych

#followapollo 

Bądź częścią naszego zespołu naukowego i #followapollo

Posted By: Lisa Marie Mahlknecht 387 Views 0 Comment

Pomimo tego, że nauka obywatelska jest stosunkowo nowym terminem, ludzie od lat biorą udział i wnoszą wkład w badania naukowe. Powszechna dostępność internetu i szybki rozwój smartfonów ułatwiły dzielenie się i przekazywanie informacji. Ludzie uzbrojeni w telefony z wbudowanymi odbiornikami GPS, mogą w czasie rzeczywistym przekazywać informacje geolokalizacyjne dotyczące gatunków lub wydarzeń. W ten sposób każdego dnia powstają nowe sieci i społeczności zainteresowanych naukowców-amatorów, którzy chcą dowiedzieć się więcej o świecie i o tym, jak możemy przyczynić się do jego zrozumienia.

Czym dokładnie jest nauka obywatelska?

Nauka obywatelska to praktyka udziału społeczeństwa i współpracy w badaniach naukowych w celu poszerzenia wiedzy naukowej. Dzięki nauce obywatelskiej ludzie mogą uczestniczyć w wielu etapach procesu naukowego, od zaprojektowania pytania badawczego, poprzez gromadzenie danych i tworzenie map wolontariuszy, po interpretację i analizę danych oraz publikację i rozpowszechnianie wyników.

Różne organizacje i projekty wykorzystują różne sposoby integracji naukowców-obywateli w swoich projektach i kwestiach naukowych. Motyle są najbardziej znanymi gatunkami owadów, w przypadku których nauka obywatelska jest wykorzystywana od pewnego czasu. LIFE Apollo2020 koncentruje się na ochronie motyla Parnassius apollo i wymaga pewnego zaangażowania nauki obywatelskiej.

Twój wkład jest ważny

Projekt LIFE Apollo2020 koncentruje się na ochronie motyla Apollo, a Ty możesz przyczynić się do jego sukcesu! Parnassius apollo jest gatunkiem parasolowym. Oznacza to, że chroniąc motyla Apollo i jego siedliska, chronione są również całe ekosystemy innych gatunków. Tak więc im więcej wiemy o obecności motyla Apollo i roślinach, na których żerują jego larwy, tym więcej możemy zrobić, aby chronić motyla, jego siedliska i wiele innych gatunków.

Różne organizacje i projekty wykorzystują różne sposoby na włączenie naukowców-obywateli do swoich projektów i pytań naukowych. Motyle są najbardziej znanymi gatunkami owadów, na których nauka obywatelska jest wykorzystywana od jakiegoś czasu – nie martw się jednak! Nawet jeśli nigdy nie byłeś zaangażowany w żadne obywatelskie działania naukowe, możesz wziąć w nich udział – baw się dobrze i naucz się czegoś!

Dołącz do projektu iNaturalist już teraz

Do gromadzenia wszystkich obserwacji wybraliśmy aplikację iNaturalist. Jest on łatwy w użyciu i zapewnia duże możliwości gromadzenia i udostępniania obserwacji.

Jedna z najpopularniejszych aplikacji przyrodniczych na świecie, iNaturalist, pomaga identyfikować rośliny i zwierzęta wokół ciebie. Nawiąż kontakt ze społecznością ponad miliona naukowców i przyrodników , którzy pomogą Ci dowiedzieć się więcej o przyrodzie! Co więcej, rejestrując i udostępniając swoje obserwacje, tworzysz dane o jakości badawczej dla naukowców pracujących nad lepszym zrozumieniem i ochroną przyrody.

iNaturalist
https://www.inaturalist.org/pages/about

Wszystko, co musisz zrobić, aby dołączyć, to zarejestrować się na iNaturalist, wyszukać nasz projekt„LIFE Citizen Science for Parnassius apollo„, dołączyć do niego i rejestrować swoje obserwacje.

  1. Dołącz do iNaturalist
  2. Dołącz do naszego projektu ” LIFE Citizen Science dla Parnassius apollo”
  3. Zapisz swoje obserwacje motyla Apollo lub jego larw żerujących na roślinach.
  4. Przyczynić się do sukcesu projektu 🙂

Co i gdzie obserwujemy w iNaturalist

Naszym celem jest zebranie danych na temat Parnassius apollo i jego roślin żywicielskich w Czechach, Polsce i Austrii na obszarach, na których jest on reintrodukowany do przyrody w ramach projektu LIFEApollo2020. Parnassius apollo jest typowym gatunkiem górskim, zwykle występuje na stosunkowo dużych wysokościach (od 400 do 2300 m n.p.m.). Warto więc wypatrywać go i roślin żerujących na jego larwach podczas wędrówek!

Zbierane są zarówno dane o występowaniu dorosłych osobników motyla Apollo (imago), jak i o lokalizacjach roślin żerowiskowych dla jego larw (siedlisko jest kluczowe dla tego etapu rozwoju)!

Rośliny paszowe dla larw:

różeniec górski Rhodiola rosea
rozchodnik alpejski Sedum alpestre
rozchodnik wielki Sedum maximum
rozchodnik ostry Sedum acre
Sedum album
Sempervivum soboliferum


Proces gromadzenia danych w ramach Citizen Science jest prowadzony równolegle z obserwacjami prowadzonymi przez entomologów (motyl Apollo) i botaników (rośliny żerujące). Jest to jedno z wielu działań w ramach projektu i ma na celu zaangażowanie szerszej publiczności w działania monitorujące ochronę Parnassius apollo.

Pomóż nam chronić Apollo

#followapollo i działania naszego zespołu! Umiejętności w zakresie hodowli, ochrony siedlisk, badań, edukacji ekologicznej i zarządzania projektami, stanowią doskonałe połączenie zapewniające sukces naszego projektu LIFE.

Zapisz się do naszego newslettera i otrzymuj najnowsze informacje na temat ochrony motyli!

#followapollo Aktualności dotyczące projektu 

„Iiiihs” i „aaaahs”: zespół Austria edukuje najmniejszych

Posted By: Lisa Marie Mahlknecht 2312 Views

Partnerzy projektu są głęboko przekonani, że włączenie społeczne w ochronę przyrody i wzmocnienie odpowiedzialności społecznej są kluczowymi czynnikami dla utrzymania reintrodukowanej populacji. Z tego powodu w ostatnich miesiącach przeprowadzono szereg warsztatów w szkołach w Austrii. Jeśli nie możemy sprawić, by najmniejsi odkrywcy wśród nas byli podekscytowani motylem Apollo i jego ochroną, to kto może?

Austriacka koordynatorka akcji ochrony przyrody relacjonuje, czego doświadczyła w szkołach, prowadząc warsztaty z ekspertem od motyli Otto Feldnerem :

Weißbach/Lofer

Pod koniec czerwca odwiedziliśmy szkołę podstawową w Weißbach/Lofer. Szkoła jest „Naturparkschule” i znajduje się w środku parku przyrody Weißbach. Już przy wejściu do szkoły przywitały nas duże naklejki z motylami. W związku z tym 16 dzieci z klas od1 do4 miało już dużą wiedzę na temat motyli i owadów w ogóle. Potrafiły nazwać wiele gatunków, w tym bardzo rzadkie, takie jak Chazara briseis. Dzieci miały nawet na sobie spodnie i spodenki w motyle. Wiele z nich opowiadało nam o gąsienicach, które znalazły na pokrzywach w ogrodzie. Niektóre dzieci nawet same wyhodowały motyle, takie jak mały żółw lub paw.

Otto pokazał dzieciom jaja i larwy Parnassius apollo w różnych stadiach. Dzieci były oczywiście bardzo entuzjastycznie nastawione! Opowiedzieliśmy im o siedliskach, których potrzebuje motyl Apollo, o tym, co jest konieczne do ich odtworzenia, a także ogólnie o projekcie. Ponadto zostały poproszone o odgadnięcie, ile jaj składa motyl Apollo. Ich odpowiedzi wahały się od 1 do 20. Byli zdumieni, że czerwony Apollo składa do 100 jaj i że gąsienice hibernują w pełni rozwinięte w osłonach jajowych. Na koniec mogli dotknąć niektórych motyli Apollo, które Otto również przyniósł ze sobą, co było główną atrakcją całych warsztatów.

W przyszłym roku spotkamy się ponownie, aby wspólnie z dziećmi stworzyć „ogrody Apollo” na terenie szkoły.

Maria Alm

15 czerwca przeprowadziliśmy warsztaty na temat motyli i Red Apollo w2 klasie szkoły podstawowej w Maria Alm, Salzburg, Austria. Ekspert Apollo Otto Feldner był z nami ponownie. Dzieci uczyły się już o motylach w klasie i były w stanie opowiedzieć nam o wielu innych rodzimych gatunkach oprócz P. apollo. Oczywiście były bardzo entuzjastycznie nastawione do jaj, gąsienic i poczwarek Apollo, które Otto przywiózł ze sobą.

Dowiedzieli się o specyficznych siedliskach P. apollo i o tym, co każdy może zrobić, aby chronić tego pięknego i wyjątkowego motyla. Na koniec pokazaliśmy dzieciom motyle Apollo, co było oczywiście główną atrakcją całych warsztatów. Dzieci otrzymały również torebki z nasionami motyli jako mały prezent i mamy nadzieję, że stworzą wiele kolorowych łąk kwiatowych, które będą wspierać bioróżnorodność motyli w Maria Alm.

Fusch/Großglocknerstraße

23 maja przeprowadziliśmy szkolne warsztaty na temat P. apollo i motyli w szkole podstawowej w Fusch/Großglocknerstraße w Austrii. 21 dzieci z klas 1 i 2 dowiedziało się wiele o latających pięknościach od naszego eksperta od motyli Otto Feldnera.

Dzieci wiedziały już dużo o motylach i potrafiły nawet odróżnić motyle od ćmy. Otto przyniósł kilka gąsienic i motyli Apollo, które dzieci mogły zobaczyć i dotknąć. To była główna atrakcja dla dzieci, nawet jeśli zielone wydzieliny gąsienic wywołały sporo „Iiiiiii”. Na koniec dzieci mogły pobawić się puzzlami i wspomnieniami na temat różnych gatunków motyli. Każde dziecko otrzymało również małą torebkę z nasionami dzikich kwiatów, aby stworzyć raj dla Apollo i motyli w ogrodzie lub na balkonie.

Zobaczymy się ponownie następnej wiosny, ponieważ będziemy tworzyć „Ogrody dla Apolla” razem z dziećmi w pobliżu szkoły. Ponadto być może zorganizujemy wycieczkę Apollo gdzieś w dolinie Fusch.

Z niecierpliwością czekamy na wizytę w szkole i chcielibyśmy również podziękować nauczycielom za ich wielkie zainteresowanie i entuzjazm!

Jesteś zainteresowany warsztatami w swojej szkole?

Skontaktuj się z naszą koordynatorką Lisą Marie Mahlknecht (lisa.mahlknecht@wilderness-society.org)

#followapollo i działania naszego zespołu! Umiejętności w zakresie hodowli, ochrony siedlisk, badań, edukacji ekologicznej i zarządzania projektami, stanowią doskonałe połączenie zapewniające sukces naszego projektu LIFE.

Zapisz się do naszego newslettera i otrzymuj najnowsze informacje na temat ochrony motyli!

#followapollo Rozrywka 

Apollo – urządzenie zatrzymujące ruch drogowy

Posted By: Lisa Marie Mahlknecht 230 Views 0 Comment

Apollo chmurny (Parnassius mnemosyne), kuzyn Parnassius apollo, jest również zagrożony utratą siedlisk w Europie.

Niegdyś szeroko rozpowszechniony w Badenii-Wirtembergii w południowych Niemczech, obecnie występuje tylko w dwóch dolinach w rezerwacie biosfery UNESCO w Jurze Szwabskiej. W jednym z tych pozostałych bastionów, dolinie Mühltal w pobliżu Münsingen i Schelklingen, władze zamknęły drogę 7410 między dwoma miastami na tydzień poważnego zarządzania siedliskami.

Środki wspierające

Apollo chmurny składa jaja wyłącznie na roślinach Corydalis , na których żerują wyklute gąsienice. Rezerwat Biosfery od 8 lat prowadzi badania i zarządza siedliskami Parnassius mnemosyne. Po przeprowadzeniu badań nad potencjalnymi siedliskami motyla w Mühltal, eksperci odkryli, że Corydalis jest bardzo powszechny wokół drogi 7410. Wycinając rośliny, mają nadzieję stworzyć idealne warunki dla mętnego Apollo wzdłuż ruchliwego odcinka drogi. Podobne działania w pobliskim Springen przyniosły świetne rezultaty, a populacja zaledwie dwóch motyli wzrosła do 153 w ciągu kilku lat.

Działania te będą wspierać nie tylko ochronę apolla mętnego. Na działaniach tych skorzystają również gatunki takie jak południowy biały admirał i perłowiec. Przy niewielkich niedogodnościach związanych z przedłużeniem podróży samochodem o tydzień, kilka gatunków motyli będzie miało większe szanse na przetrwanie na tym obszarze. Gdyby więcej władz lokalnych lub krajowych podejmowało decyzje, które stawiają ochronę gatunków na pierwszym miejscu, ocalilibyśmy znacznie więcej gatunków motyli.

Zdjęcie: Charles J. Sharp, CC BY-SA 4.0 <https://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0>, via Wikimedia Commons

#followapollo i działania naszego zespołu! Umiejętności w zakresie hodowli, ochrony siedlisk, badań, edukacji ekologicznej i zarządzania projektami, stanowią doskonałe połączenie zapewniające sukces naszego projektu LIFE.

Zapisz się do naszego newslettera i otrzymuj najnowsze informacje na temat ochrony motyli!

#followapollo 

Szczęśliwego Nowego Roku 2023: podsumowanie projektu

Posted By: Lisa Marie Mahlknecht 3193 Views 0 Comment

Najważniejszym wydarzeniem roku była konferencja inaugurująca projekt, która odbyła się we wrześniu w Polsce. Eksperci terenowi podzielili się swoją wiedzą na temat ekologii i ochrony Parnassius apollo, a członkowie konsorcjum przedstawili cele projektu, a także przeszłe i obecne działania.

Od tego czasu uruchomiono oficjalną stronę internetową projektu, na której opublikowano kilka artykułów na temat motyla i ogólnych działań. Sama strona jest dostępna w językach projektu: angielskim, czeskim, niemieckim i polskim. W listopadzie LIFEApollo2020 wydała pierwszy biuletyn projektu dla partnerów. Jeśli chcesz być na bieżąco z aktualnościami dotyczącymi projektu, możesz zapisać się tutaj.

Obywatelska kampania naukowa

Nauka obywatelska to forma współpracy, w ramach której wolontariusze współdziałają z badaczami zawodowymi. Dzięki nauce obywatelskiej ludzie mogą uczestniczyć w wielu etapach procesu naukowego, od zaprojektowania pytania badawczego, poprzez gromadzenie danych i tworzenie map wolontariuszy, po interpretację i analizę danych oraz publikację i rozpowszechnianie wyników.

Monitorowanie obywatelskie zostało zainicjowane przez partnerów projektu w różnych krajach przy użyciu aplikacji iNaturilist i danych z lokalnych organizacji pozarządowych zajmujących się ochroną przyrody.

Konferencja 2022

Pamiętnym wydarzeniem roku 2022 jest konferencja inauguracyjna projektu LIFE Apollo2020. Zachowała to, co obiecywała nazwa: doskonałe połączenie prezentacji i ożywionych dyskusji na temat „Nauki, ekologii i innowacji dla ochrony Parnassius apollo w Europie Środkowej”. Około 100 osób zebrało się na miejscu w Jeleniej Górze, w pięknym budynku Karkonoskiego Parku Narodowego, aby dyskutować, uczyć się i wymieniać doświadczeniami. Jeszcze więcej osób uczestniczyło online i oglądało transmisję na żywo z konferencji pierwszego dnia.

Działalność hodowlana

Działania hodowlane rozpoczęły się w Polsce. Wydano również certyfikaty hodowlane we wszystkich krajach reprezentowanych w projekcie. Plan działań hodowlanych został sfinalizowany, więc tysiące gąsienic zostanie wypuszczonych w 2023 roku.

Projekt LIFE Apollo2020 jest wdzięczny wszystkim, którzy wspierali i utrzymywali kontakt z projektem w ciągu tego roku.

Wesołych Świąt i Szczęśliwego Nowego Roku!

#followapollo Wydarzenia 

Działania edukacyjne dla motyla Apollo w Polsce w 2023 r.

Posted By: Aleksandra Puchtel 171 Views 0 Comment

Edukacja jest jednym z kluczowych zadań projektu LIFE Apollo2020. Populacja motyla niepylaka apollo Parnassius apollo drastycznie zmniejszyła się w ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat, a w Sudetach motyl ten całkowicie wyginął. Tak drastyczne załamanie populacji tego gatunku było wynikiem postępujących zmian w jego siedlisku, spowodowanych zmianami w zarządzaniu terenami otwartymi. Odtworzenie siedliska i populacji motyla niepylaka apollo jest ściśle uzależnione od zmiany podejścia właścicieli i zarządców terenów, na których niegdyś występował. Dlatego niezbędne jest promowanie wiedzy na temat tego motyla i jego wymagań siedliskowych..

Motyl Apollo jest monofagiczny w stadium larwalnym. Oznacza to, że gąsienice żywią się tylko jedną grupą roślin – Crassulaceae, zwłaszcza rozchodnikami. Rośnie głównie na wychodniach skalnych i murawach kserotermicznych, często chronionych w ramach sieci Natura 2000. Siedliska te są obecnie rzadkie w Sudetach ze względu na zaniechanie tradycyjnego wypasu zwierząt. Ich ochrona i przywrócenie wymagają aktywnej ochrony. Jej zaniechanie oznacza zanik miejsc żerowania niepylaka apollo, prowadząc do wyginięcia gatunku na tym obszarze.

Innym głównym powodem wyginięcia motyla Apollo są kolekcjonerzy. Ich duże rozmiary i indywidualnie zróżnicowane ubarwienie sprawiają, że są to wyjątkowe motyle. Charakterystyczna cecha – brak łusek na skrzydłach, co czyni je praktycznie przezroczystymi w niektórych częściach – również czyni je pożądanymi przez kolekcjonerów. Ich wygląd staje się ich przekleństwem.

Edukacja społeczeństwa jest kluczowa, aby ludzie zdawali sobie sprawę ze znaczenia przyrody i potrzeby zachowania jej integralności. Motyl Apollo jest nie tylko piękną częścią naszego środowiska, ale także cennym składnikiem ekosystemu.. Jak każdy gatunek, odgrywa on rolę w utrzymaniu różnorodności genetycznej i pomaga w adaptacji do zmieniających się warunków klimatycznych. Ich rola w procesie zapylania przyczynia się do zachowania różnorodności biologicznej, zapewniając wymierne korzyści dla ludzi w postaci zwiększonej wydajności i różnorodności naszej żywności. Dlatego ochrona Apollo i zachowanie jego siedlisk jest nie tylko obowiązkiem wobec natury, ale także kwestią naszego własnego interesu.

W tym celu, w ramach projektu LIFE Apollo2020, powstał projekt Klub Przyrodników (Klub Przyrodników) prowadzi działania edukacyjne skierowane do osób w każdym wieku. W sezonie wiosenno-letnim, który jest czasem aktywności motyla Apollo, zorganizowaliśmy szereg wydarzeń i warsztatów o charakterze edukacyjnym, promujących walory przyrodnicze i kulturowe regionu oraz tworzących tzw. Krainę Apolla.

Wiosenny Festiwal Śniegu

Wraz z wylęgającymi się z jaj gąsienicami powitaliśmy wiosnę w Sudeckiej Stacji Terenowej w Uniemyślu. W ramach corocznego Festiwalu Wiosennego Śniegu odbyła się impreza Pierwsze Kwiaty, której celem było zapoznanie uczestników z pierwszymi wiosennymi roślinami i owadami. Uczestnicy wzięli udział w wycieczce terenowej, prezentacji na farmie hodowlanej Apollo, warsztatach rękodzieła i gotowaniu z dzikich roślin.

Zdjęcia: Krzysztof Kalemba, Kamila Grzesiak

Happening dla Apollo

W maju w Centrum Przyrodniczo-Edukacyjnym Karkonoskiego Parku Narodowego – Pałacu Sobieszów przygotowaliśmy wydarzenie edukacyjne na otwarcie kampanii nauki obywatelskiej Happening dla Apolla. Uczestnicy mieli okazję zasiać łąkę dla motyli i trzmieli, wykonać kartki z nasionami oraz pomalować ozdobne kamienie. Na koniec polecieliśmy z Apollo i przewodnikiem KPN aż na szczyt góry Chojnik, która jest jednym z miejsc reintrodukcji tego gatunku. Bardzo ważną częścią wydarzenia była prezentacja naszej kampanii #WhereIsBigWhiteButterfly?, która zachęca każdego, kto widział dużego białego motyla, do przesłania nam jego zdjęcia i lokalizacji na adres niepylak@kpnmab.pl. Nasza akcja spotkała się z zainteresowaniem i otrzymaliśmy już pierwsze obserwacje tego gatunku. Mamy nadzieję, że w sezonie 2024 otrzymamy jeszcze więcej zgłoszeń!

Zdjęcia: Anna Bator-Kocoł

Dni otwarte domów przysłupowych

Z okazji Dni Otwartych Domów Przysłupowych zorganizowaliśmy w naszej Sudeckiej Stacji Terenowej w Uniemyślu kiermasz rękodzieła, antyków i produktów regionalnych. Wydarzenie połączone było z zajęciami edukacyjnymi na temat motyla Apollo i ekosystemów łąkowych: warsztatami plastycznymi, wycieczką edukacyjną oraz prezentacją hodowli motyli.

Dzień otwarty w Żywym Banku Genów

W lipcu odbył się Dzień Otwarty w Żywym Banku Genów w Jagniątkowie, części Karkonoskiego Parku Narodowego. Znajduje się tam jedna z trzech polskich hodowli Parnassius apollo. Goście mieli okazję zobaczyć motyle Apollo z bliska, chętni mogli nawet potrzymać je na rękach. Zapoznali się z biologią i ekologią niepylaka apollo, dowiedzieli się w jaki sposób motyle są hodowane i dlaczego to robimy.

Zdjęcia: Thomas Fleck, Aleksandra Puchtel

Zamek Chojnik

Kolejne wydarzenie miało miejsce na Zamku Chojnik, kiedy większość samic niepylaka apollo złożyła już jaja. Była to okazja do obejrzenia wyjątkowego spektaklu, jakim jest wypuszczenie na wolność motyli z hodowli w Jagniątkowie. Owady te mają za zadanie odbudować i wzmocnić populację w ich naturalnym środowisku. Staramy się prowadzić działania tak długo, aż osiągnie ona poziom, na którym będzie w stanie samodzielnie się utrzymać.

Zdjęcia: Piotr Słowiński

Dzień Apolla/Noc Podkowca

W ostatni weekend sierpnia odbyła się kolejna impreza edukacyjna – Międzynarodowa Noc Nietoperzy – Dzień Apolla/Noc Podkowca w Uniemyślu. Uczestnicy pożegnali wakacje w towarzystwie lotników dziennych i nocnych, na zmianę patrolujących górskie niebo, a także wzięli udział w warsztatach, które dostarczyły im mnóstwo zabawy, ale też wiedzy o motylu Apollo i nietoperzach. Była to również okazja do współpracy z innym projektem LIFE – LIFE Podkowiec Towers, prowadzonym przez Polskie Towarzystwo Przyjaciół Przyrody „pro Natura”.

Zdjęcia: Anna Bator-Kocoł

Klimatyczny Festiwal Karkonoski

Ostatnie spotkanie z motylem Apollo miało miejsce na Klimatycznym Festiwalu Karkonoskim w Centrum Przyrodniczo-Edukacyjnym Karkonoskiego Parku Narodowego – Pałacu Sobieszów. Podczas tego pikniku odwiedzający poznawali przyrodę i dziedzictwo kulturowe Karkonoszy. Ze względu na ogromną presję antropogeniczną na karkonoską przyrodę, zachęcano do wędrówek mniej uczęszczanymi szlakami, gdzie można skupić się na otaczającej przyrodzie, świadomie poznawać region i odciążyć najpopularniejsze szlaki. W naszym namiocie goście mogli posłuchać o projekcie LIFE Apollo2020, dowiedzieć się dlaczego niepylak apollo jest tak wyjątkowym motylem, dlaczego warto go chronić, a także zapisać się na wolontariat na kolejny sezon.

Zdjęcia: Justyna Wierzchucka-Sajór

Rozmowy z mieszkańcami regionu i turystami pokazują, że nasze kampanie informacyjne i wydarzenia edukacyjne docierają do coraz większej liczby osób. Wiedza o projekcie i zrozumienie znaczenia ochrony motyla Apollo i jego siedliska rozprzestrzeniają się! Cieszymy się, że w tym roku mogliśmy liczyć na wsparcie osób, które napotkały na swojej drodze niepylaka apollo i przesłały nam tę informację. Podnosząc świadomość i uwrażliwiając społeczeństwo, możemy jeszcze skuteczniej pracować nad odbudową populacji tych owadów w Sudetach.

Autorzy: Anna Bator-Kocoł, Aleksandra Puchtel

#followapollo 

Wpływ zmian klimatu na motyla Parnassius apollo

Posted By: Maureen 4886 Views 0 Comment ,

Napisany przez Maureen Nieuwschepen

Niniejszy artykuł jest drugim z dwuczęściowej, opartej na naukowych podstawach serii poświęconej Parnassius apollo.

Ogólnoświatowe skutki zmian klimatu – zmieniające się wzorce pogodowe i zmieniające się zakresy temperatur

Zmiany klimatu, spowodowane zwiększonym poziomem gazów cieplarnianych, prowadzą do zmian wzorców pogodowych i wzrostu liczby ekstremalnych zjawisk pogodowych na całym świecie (Scott, 2016), w szczególności do wzrostu dziennych ekstremalnych temperatur i opadów. Na przykład w Europie odnotowano wzrost dziennych rekordowo wysokich temperatur w porównaniu z dziennymi rekordowo niskimi temperaturami i przewiduje się, że stosunek ten wzrośnie w przyszłości (Ummenhofer & Meehl, 2017). Wraz ze wzrostem temperatury powietrza zmieni się również zdolność zatrzymywania wody w powietrzu, wpływając na wzorce opadów. Obfite opady deszczu i czas trwania okresów suszy nasilają się i oczekuje się, że ich intensywność wzrośnie w przyszłości (Scott, 2016), tym samym negatywnie wpływając na produkcję ekosystemów lądowych w różnych biomach (Zhang i in., 2013). Inne skutki zmian klimatycznych, które mają znaczący wpływ na ekosystemy lądowe, to na przykład zwiększona liczba fal upałów i pożarów (Ummenhofer & Meehl, 2017).

W przypadku Europy zmiany klimatu doprowadziły do wcześniejszego nadejścia lata, ze zmianą o około 10 dni w latach 1960-2000 (Cassou & Cattiaux, 2016). Przewidywane skutki zmian klimatu dla lądowej Europy wyglądają ponuro. Europa nie tylko podlega ogólnoświatowym trendom w zakresie skutków pogodowych wywołanych zmianami klimatu, takich jak wzrost ekstremalnych opadów i dotkliwość susz, ale także stoi przed wyjątkowymi wyzwaniami zgodnie z modelami prognozowania klimatu (Carvalho i in., 2021). Średnie temperatury wzrosły prawie dwukrotnie w porównaniu ze średnią globalną (Harris i in., 2014). Przewiduje się, że trend ten utrzyma się w przyszłości, a największy względny wzrost temperatury wystąpi w Iberii, regionie Morza Śródziemnego, Alpach, Skandynawii oraz Europie Wschodniej i Północnej (IPCC, 2018).

Wpływ zmian klimatu na Europę Środkową i siedliska P. apollo

Siedliska Parnassius apollo (Linnaeus, 1758) znajdują się głównie na wyżynach Europy Środkowej. Zmiany klimatyczne mają nieproporcjonalny wpływ na obszary górskie, z bardziej dotkliwym wzrostem temperatury niż w przypadku innych ekosystemów (Nogués-Bravo i in., 2007). Ponadto góry są wyjątkowe pod względem gradientu mikrosiedlisk w skali wysokościowej, co utrudnia ich uogólnienie. Przesunięcie w górę w rozmieszczeniu gatunków roślin i zwierząt zostało już wykryte w europejskich obszarach górskich (Lenoir i in., 2008), ponieważ temperatury są generalnie niższe na wyższych wysokościach. W przypadku roślin ustalono już, że przewidywana utrata siedlisk jest bardziej znacząca dla gatunków występujących na wyższych wysokościach. 36-55% gatunków alpejskich, 31-51% gatunków subalpejskich i 19-46% gatunków górskich może stracić ponad 80% swoich odpowiednich siedlisk do 2070-2100 roku (Engler i in., 2011).

Wpływ na P. apollo

Wzrost temperatury

Ponieważ siedliska P. apollo znajdują się na obszarach górskich, były one i są w znacznym stopniu narażone na zmiany klimatu. Po pierwsze, rosnące temperatury kierują motyle na północ. W ciągu ostatnich kilku dekad P. apollo wycofał się na północ zarówno wzdłuż północnej, jak i południowej granicy swojego zasięgu (Parmesan i in., 1999). Inną reakcją na rosnące temperatury może być wcześniejszy początek wylęgu larw.

We francuskim regionie Brançon w Alpach populacje wykazywały wcześniejsze wylęganie się larw, wraz z miesięcznym przesunięciem w pojawianiu się latających osobników dorosłych w biotopach powyżej 1900 n.p.m. (Descimon i in., 2005).

Anomalie pogodowe

Anomalie pogodowe spowodowane zmianami klimatu mogą mieć katastrofalne skutki dla populacji P. apollo . Udokumentowano kilka zdarzeń, które spowodowały duży spadek liczebności populacji lub wąskie gardła. Wydarzenia te zostały udokumentowane przed rokiem 2000, ale pokazują wrażliwość populacji Apollo na anomalie pogodowe.

W Pieninach w 1957 r., po wczesnej i ciepłej wiośnie, przedłużający się okres zimnej i deszczowej pogody z opadami śniegu w lipcu spowodował wąskie gardło dla regionalnych populacji P. apollo (Żukowski 1959). Ponieważ samce wyłaniają się z poczwarek wcześniej niż samice, te pojawiające się w czerwcu nie mogły kopulować z powodu braku samic. Następnie, gdy samice pojawiły się po zimnej pogodzie, tylko ograniczona liczba została zapłodniona, ponieważ przeżyło tylko kilka samców.

Wydarzenie „fałszywej wiosny” w zimie, tj. ciepły okres, po którym nastąpił powrót zimna, pod koniec lat 80. spowodowało spadek populacji P. apollo w południowej części Masywu Centralnego we Francji (Descimon i in., 2005). Powtórzenie tego wydarzenia dziesięć lat później spowodowało całkowite wyginięcie tych populacji.

Larwy P. apollo są przystosowane do niskich temperatur otoczenia, w tym temperatur poniżej 0°C. Ciemna pigmentacja ich kutikuli umożliwia szybkie nagrzewanie się w świetle słonecznym podczas żerowania. Cecha ta jest uważana za kluczową w siedliskach górskich, gdzie maksymalna dzienna temperatura rzadko przekracza 15°C w fazie rozwoju larwalnego (Richarz i in., 1989). Larwy są jednak bardzo wrażliwe na wilgoć. W zimne i deszczowe dni larwy przestają żerować i znacznie ograniczają swoją lokomocję. W konsekwencji, wydłużone okresy intensywnych opadów deszczu, zwłaszcza w połączeniu z niskimi temperaturami otoczenia, zmniejszają rozwój larw i zwiększają śmiertelność (Descimon i in., 2005). Jednak temperatury powyżej 40°C mogą również znacznie zwiększyć śmiertelność larw, ponieważ stają się one bardziej podatne na rozwój chorób oportunistycznych, tj. infekcji (Descimon i in., 2005).

Naturalna ekspansja lasów

W całej Europie lasy są powszechnymi ekosystemami kulminacyjnymi, zwłaszcza w centralnych i północnych regionach kontynentu. Postępująca sukcesja lasów stanowi poważne wyzwanie dla populacji P. apollo , prowadząc do fragmentacji siedlisk i zmniejszając dostępność roślin pokarmowych zarówno dla larw, jak i osobników dorosłych (Nakonieczny i in., 2007). Do tej pory proces ten dotyczył głównie obszarów nizinnych. W konsekwencji, naturalna sukcesja lasów zagraża głównie formom „telepikofagicznym” P. apollo, tj. żerującym na S. telephium, a nie formom żerującym na S. album.

Jednak alpejskie łąki powyżej linii drzew zamieszkane przez P. apollo są również poważnie zagrożone zmianami klimatu z powodu ekspansji lasów w górę spowodowanej rosnącymi temperaturami (Hülber i in., 2020). Oznacza to, że formy białofagiczne są również zagrożone, zwłaszcza biorąc pod uwagę prognozy dotyczące wzrostu temperatury na wyższych wysokościach.

Wnioski

Zmiany klimatu wpływają zarówno na populacje P. apollo, dostępność roślin żywicielskich dla gąsienic, jak i trwałość siedlisk. Małe i odizolowane populacje są bardziej podatne na ekstremalne warunki pogodowe, co może prowadzić do efektu wąskiego gardła lub całkowitego wyginięcia lokalnej populacji. Skuteczne strategie ochrony są niezbędne dla przetrwania gatunku i poprawią warunki siedliskowe dla innych gatunków rozwijających się w podobnych środowiskach. Projekty takie jak LIFE Apollo2020 mają kluczowe znaczenie w opracowywaniu i wdrażaniu tych strategii, odgrywając istotną rolę w ochronie P. apollo.

Bibliografia

Descimon, H. (1995). La conservation des Parnassius en France: aspects zoogéographiques, écologiques, démographiques et génétiques (Vol. 1, pp. 1-54). Editions OPIE.

Descimon, H., Bachelard, P., Boitier, E., & Pierrat, V. (2005). Decline and extinction of Parnassius apollo populations in France-continued. Studies on the Ecology and Conservation of Butterflies in Europe, 1, 114-115.

Engler, R., Randin, C. F., Thuiller, W., Dullinger, S., Zimmermann, N. E., Araujo, M. B., … & Guisan, A. (2011). 21st century climate change threatens mountain flora unequally across Europe. Global change biology, 17(7), 2330-2341.

Harris, I. P. D. J., Jones, P. D., Osborn, T. J., & Lister, D. H. (2014). Zaktualizowane siatki o wysokiej rozdzielczości miesięcznych obserwacji klimatycznych – CRU TS3. 10 Dataset. International journal of climatology, 34(3), 623-642.

Hülber, K., Kuttner, M., Moser, D., Rabitsch, W., Schindler, S., Wessely, J., … & Dullinger, S. (2020). Dostępność siedlisk nieproporcjonalnie zwiększa ryzyko zmiany klimatu dla gatunków nizinnych w porównaniu z gatunkami alpejskimi. Global Ecology and Conservation, 23, e01113.

IPCC 2018: Raport specjalny Globalne ocieplenie o 1,5°C. https://www.ipcc.ch/sr15/

Lenoir, J., Gégout, J. C., Marquet, P. A., de Ruffray, P., & Brisse, H. (2008). Znaczące przesunięcie w górę optymalnej wysokości gatunków roślin w XX wieku. Science, 320(5884), 1768-1771.

Nakonieczny, M., Kedziorski, A., & Michalczyk, K. (2007). Motyl niepylakapollo (Parnassius apollo L.) w Europie – jego historia, zanik i perspektywy ochrony. Functional Ecosystems and Communities, 1(1), 56-79.

Nogués-Bravo, D., Araújo, M. B., Errea, M. P., & Martínez-Rica, J. P. (2007). Narażenie globalnych systemów górskich na ocieplenie klimatu w XXI wieku. Global environmental change, 17(3-4), 420-428.

Massolo, A., Fric, Z. F., & Sbaraglia, C. (2022). Wpływ zmian klimatu na przydatność siedliskową motyla w przeszłości, teraźniejszości i przyszłości: Interakcje biotyczne między Parnassius apollo i jego roślinami żywicielskimi. Uniwersytet w Pizie.

Parmesan, C., Ryrholm, N., Stefanescu, C., Hill, J. K., Thomas, C. D., Descimon, H., … & Warren, M. (1999). Przesunięcia na biegunach zasięgów geograficznych gatunków motyli związane z regionalnym ociepleniem. Nature, 399(6736), 579-583.

Richarz, N., Neumann, D., & Wipking, W. (1989). Untersuchungen zur ökologie des Apollofalters(Parnassius apollo vinningensis, Stichel 1899, Lepidoptera, Papilionidae) im Weinbaugebiet der unteren Mosel. Mitt der Assoc Rheinisch-Westfälischer Lepidopterologen, 5, 108-259.

Zhang, Y., Susan Moran, M., Nearing, M. A., Ponce Campos, G. E., Huete, A. R., Buda, A. R., … & Starks, P. J. (2013). Ekstremalne wzorce opadów i redukcja produkcji ekosystemów lądowych w biomach. Journal of Geophysical Research: Biogeosciences, 118(1), 148-157.Żukowski, R. (1959). Problemy zaniku i wymierania motyla Parnassius apollo L. na ziemiach polskich. Sylwan, 103(06-07).

#followapollo 

Historia migracji i ekologia motyla Apollo

Posted By: Maureen 328 Views 0 Comment ,

Napisany przez Maureen Nieuwschepen


Niniejszy artykuł jest pierwszym z dwuczęściowej, opartej na naukowych podstawach serii poświęconej Parnassius apollo.

Pochodzenie i historia migracji

Rodzaj Parnassius po raz pierwszy powstał w Laurazji (obecnie zachodnie Chiny, ryc. 1) we wczesnym paleogenie (około 65 milionów lat temu). Zderzenie indyjskiej płyty tektonicznej z kontynentem azjatyckim w epoce miocenu (23,03 – 5,33 mln lat temu) spowodowało powstanie pasm górskich Himalajów w Azji Środkowej, a tym samym dramatyczną zmianę siedlisk. Płaskowyż Himalajów zablokował azjatycki monsun i zmniejszył opady w Azji Środkowej (Quade i in., 1989), co doprowadziło do wzrostu roślinności stepowej. Zmiany warunków biotycznych (zmiana roślin żywicielskich) i abiotycznych (zmiana klimatu i orogenezy (tj. tworzenie się gór przez zbiegające się płyty tektoniczne)) doprowadziły do pierwszej na dużą skalę radiacji Parnassius na ponad 50 gatunków (Condamine i in., 2018).

Rysunek 1. Mapa świata pokazująca pochodzenie i centrum radiacji rodzaju Parnassius (pomarańczowy) oraz przybliżone obecne rozmieszczenie Parnassius apollo (niebieski). Informacje zaczerpnięte z Nakonieczny et al., 2007.

Dalsza dywersyfikacja

Jeden z gatunków Parnassius , Parnassius apollo (Linnaeus, 1758), rozprzestrzenił się daleko na zachód w kierunku Europy i na północ aż do granicy trwałej pokrywy śnieżnej (Nakonieczny i in., 2007). W tym czasie był to nadal rozległy gatunek stepowy. Pierwsze zlodowacenie w Europie zepchnęło P. apollo na południe do ostoi (Nakonieczny i in., 2007). Kolejne cykle glacjalno-interglacjalne napędzały ekspansję i wycofywanie się P. apollo oraz jego zajmowanie i wycofywanie się z ostoi. Ta trwająca dynamika najprawdopodobniej doprowadziła do dalszej ewolucji podgatunkowej w obrębie P. apollo, prowadząc do ponad 200 opisanych podgatunków w Europie (Todisco i in., 2010). Podobne, ale w mniejszym stopniu dynamiczne procesy zachodziły w azjatyckim zasięgu P. apollo , wyjaśniając różnicę w różnorodności podgatunków między Europą a Azją.

Bieżąca dystrybucja

Kurczące się siedliska stepowe w Europie wywierały selektywną presję na P. apollo, prowadząc do stopniowej zmiany z typowego gatunku stepowego na gatunek górsko-stepowy (Nakonieczny i in., 2007). Obecnie P. apollo jest uważany za gatunek stepowy i górsko-subalpejsko-borealny, zajmujący wiele różnych siedlisk w szerokim zasięgu występowania (Descimon, 1995). Jego rozległy zasięg palearktyczny rozciąga się od 7° W (Góry Kantabryjskie, Hiszpania) do 120° E (Jakucja, Rosja), w tym góry Khentei w Mongolii. Jego równoleżnikowe rozmieszczenie rozciąga się od 62° N (zachodnia Finlandia i Oppland, Norwegia) do około 38° N (Sierra Gádor w Hiszpanii, masyw La Madonie na Sycylii, góra Erímanthos w Grecji i masyw Taurus Zachodni w północno-wschodniej Turcji) (podsumowane z kilku źródeł przez Nakonieczny i in., 2007) (ryc. 1).

Opis

Wygląd P. apollo czyni go jednym z najbardziej charakterystycznych motyli w Europie, z rozpiętością skrzydeł 50-80 mm, kredowobiałymi skrzydłami, szarymi znaczeniami oraz czarnymi i czerwonymi plamami. Samce i samice różnią się wzorami na przednich i tylnych skrzydłach, co wskazuje na dymorfizm płciowy. Poszczególne podgatunki różnią się rozmiarem, kształtem i wzorem skrzydeł. Czerwone plamki są jednak zawsze obecne na tylnych skrzydłach (Bonin i in., 2024).

Rysunek 2. Samica Parnassius apollo

Siedliska Apollo w Europie

P. Siedliska Apollo w Europie składają się zazwyczaj z suchych muraw wapiennych i stepów na obszarach wyżynnych oraz muraw alpejskich i subalpejskich. Skaliste siedliska i piargi są również odpowiednie, ale poniżej limitu wysokości zależnego od pasma górskiego (do 1800 m n.p.m. w Karpatach, 2500 m n.p.m. w Alpach i 3000 m n.p.m. w Sierra Nevada (Nakonieczny i in., 2007). Niezależnie od typu siedliska, dostępność odpowiednich roślin pokarmowych dla larw jest kluczowa.

Rysunek 3. Mapa Europy z zaznaczonym na niebiesko rozmieszczeniem Parnassius apollo (informacje zaczerpnięte z Nakonieczny et al., 2007).

Rośliny żywicielskie

P. apollo jest gatunkiem oligofagicznym, tj. ogranicza się do kilku określonych źródeł pokarmu. Larwy (gąsienice) żerują na Sedum album (Linnaeus, 1758) (ryc. 4) lub Hylotelephium telephium (Linnaeus, 1758) (ryc. 5) (Nakonieczny i Kędziorski, 2005). Są to gatunki rozchodników, które mogą żyć w suchych warunkach dzięki strategii CAM (metabolizm kwasów gruboszowych) (Wai i in., 2019). Nizinne populacje P. apollo żywią się głównie H. telephium, ponieważ rośnie on w otwartych lasach i na łąkach. Natomiast wyżej położone populacje P. apollo żywią się głównie S. album, gatunkiem występującym w wapiennych środowiskach skalnych (Stephenson, 1994). To dzieli europejskie populacje P. apollo na formy „telephiophagous”, żywiące się H. telephium i „albophagous”, żywiące się S. album. Latające dorosłe motyle polegają na szerszej gamie roślin nektarodajnych jako źródle nektaru, w zależności od dostępności na danym obszarze (Massolo i in., 2022).

Rysunek 4. Sedum album
Rysunek 5. Hylotelephium telephium

Cykl życia

Cykl życiowy P. apollo (ryc. 6) trwa jeden rok i jest uniwertyczny, tj. zimuje w stadium jaja (Bonin i in., 2024). Samice składają jaja, które pozostają uśpione przez zimę i wykluwają się wiosną następnego roku. Larwy żerują na roślinach żywicielskich, dopóki nie osiągną pełnych rozmiarów, przechodząc kilka linienia. Po tej fazie gąsienica przechodzi metamorfozę, stając się poczwarką. Poczwarka nie odżywia się, ale polega na energii zgromadzonej z pożywienia, które spożyła jako larwa (Gilbert i in., 1996). W stanie poczwarki metamorfoza larwy w dorosłego motyla odbywa się poprzez złożoną serię reakcji biochemicznych, kontrolowanych przez mechanizmy nerwowe i hormonalne (Gilbert i in., 1996).

Rysunek 6. Zdjęcia wszystkich stadiów rozwojowych P. apollo , tj. jaja, gąsienicy, poczwarki i imago

Bibliografia

Bonin, L., Jeromen, M., & Jeran, M. (2024). Zagrożone motyle i ich ochrona: spadek liczebności Parnassius apollo i Phengaris spp. w Europie i Słowenii. Proceedings of Socratic Lectures. 10, 117-125.

Condamine, F. L., Rolland, J., Höhna, S., Sperling, F. A., & Sanmartín, I. (2018). Testowanie roli Czerwonej Królowej i Nadwornego Błazna jako czynników makroewolucji motyli Apollo. Biologia systematyczna, 67(6), 940-964.

Descimon, H., Bachelard, P., Boitier, E., & Pierrat, V. (2005). Decline and extinction of Parnassius apollo populations in France-continued. Studies on the Ecology and Conservation of Butterflies in Europe, 1, 114-115.

Gilbert, S. F., Opitz, J. M., & Raff, R. A. (1996). Resynteza biologii ewolucyjnej i rozwojowej. Developmental biology, 173(2), 357-372.

Massolo, A., Fric, Z. F., & Sbaraglia, C. (2022). Wpływ zmian klimatu na przydatność siedliskową motyla w przeszłości, teraźniejszości i przyszłości: Interakcje biotyczne między Parnassius apollo i jego roślinami żywicielskimi. Uniwersytet w Pizie.

Nakonieczny, M., & Kędziorski, A. (2005). Preferencje pokarmowe larw motyla niepylakaapollo (Parnassius apollo ssp. frankenbergeri) zasiedlających Pieniny (południowa Polska). Comptes rendus. Biologie , 328(3), 235-242.

Nakonieczny, M., Kedziorski, A., & Michalczyk, K. (2007). Motyl niepylakapollo (Parnassius apollo L.) w Europie – jego historia, zanik i perspektywy ochrony. Functional Ecosystems and Communities, 1(1), 56-79.

Quade, J., Cerling, T. E., & Bowman, J. R. (1989). Rozwój azjatyckiego monsunu ujawniony przez wyraźną zmianę ekologiczną podczas ostatniego miocenu w północnym Pakistanie. Nature, 342(6246), 163-166.

Stephenson, R. (1994). Rozchodnik: rozchodniki uprawne. Timber Press, Portland. (pp. 335-pp).

Todisco, V., Gratton, P., Cesaroni, D., & Sbordoni, V. (2010). Phylogeography of Parnassius apollo: hints on taxonomy and conservation of a vulnerable glacial butterfly invader. Biological Journal of the Linnean Society, 101(1), 169-183

Wai, C. M., Weise, S. E., Ozersky, P., Mockler, T. C., Michael, T. P., & VanBuren, R. (2019). Pora dnia i przeprogramowanie sieci podczas fotosyntezy CAM indukowanej suszą w Sedum album. PLoS genetics, 15(6), e1008209.

#followapollo Motyle dla początkujących 

Ogrody dla Apollo: Coś dla motyli, gąsienic i ludzi

Posted By: Kamila Redererova 4623 Views 0 Comment , ,

Jednym z kluczowych działań projektu Apollo 2020, „Ochrona Parnassius apollo w Polsce, Czechach i Austrii”, jest tworzenie siedlisk dla motyli i oferowanie działań edukacyjnych. Doprowadziło to do powstania Ogrodów dla Apollo. Ogrody te to specjalne przestrzenie, w których sadzimy bogate w nektar kwiaty dla motyli i rośliny żywicielskie dla gąsienic Apollo.

Każdy ogród powstaje przy bezpośrednim zaangażowaniu lokalnych gospodarzy terenu, pod kierunkiem naszych ekspertów. Przed rozpoczęciem sadzenia organizujemy prelekcje i warsztaty edukacyjne zarówno dla dorosłych, jak i dla dzieci. Niektóre ogrody, zwłaszcza te mniejsze, koncentrują się bardziej na edukacji. Na przykład ogrody szkolne podkreślają, w jaki sposób zmiana zarządzania ogrodem może przyciągnąć owady zapylające. Te małe przestrzenie tworzą również warunki, które wspierają wzrost populacji Parnassius apollo, ponieważ osobniki reintrodukowane w pobliżu rozprzestrzeniają się w tych ogrodach.

Tymczasem niektóre większe Ogrody dla Apollo zostały zaprojektowane jako siedliska, w których planowane są przyszłe reintrodukcje motyli. Wszystkie te ogrody znajdują się w obszarze działalności projektu, znanym jako Kraina Apolla. Dzięki wysiłkom podjętym w ramach projektu region ten staje się znany nie tylko ze swojego naturalnego związku z gatunkiem, ale także ze znaczenia kulturowego.

W tym roku stworzyliśmy cztery nowe Ogrody Apollo i ponownie odwiedziliśmy jeden założony w 2023 roku. Nasz sezon ogrodniczy rozpoczęliśmy w kwietniu od wizyty w Zespole Szkół Rzemiosł Artystycznych w Jeleniej Górze. Pomimo późnego siewu w czerwcu, z przyjemnością stwierdziliśmy, że rośliny wykiełkowały i rozprzestrzeniły się. Wspólnie z uczniami wysialiśmy kolejne nasiona i zamontowaliśmy tabliczkę z informacją o ogrodzie i projekcie. Mamy nadzieję, że łąka będzie nadal rosła i stanie się żerowiskiem dla wielu zapylaczy.

W maju posadziliśmy dwa Ogrody dla Apolla w pobliżu Ekocentrum w Uniemyślu. Na polu namiotowym Tatra Glamp w Okrzeszynie opowiedzieliśmy o motylu Apollo i jego siedlisku oraz przedstawiliśmy naszą obywatelską kampanię naukową „Gdzie jest duży biały motyl?”. Z pomocą gości kempingu i okolicznych mieszkańców przygotowaliśmy podłoże, posadziliśmy rozchodniki i wysialiśmy nasiona roślin łąkowych. Cieszymy się, że możemy kontynuować współpracę z nimi w celu rozszerzenia edukacji przyrodniczej w okolicy.

Później w maju wzięliśmy udział w corocznym Dniu Otwartych Domów Górnych Łużyc, gdzie zorganizowaliśmy kiermasz lokalnego rękodzieła i produktów. Wraz z odwiedzającymi zasadziliśmy kolejny Ogród dla Apolla na małym targu w pobliżu lokalnej karczmy.

Pomiędzy tymi działaniami odwiedziliśmy również Szkołę Podstawową nr 1 w Kamiennej Górze. Tamtejsi uczniowie pomogli nam stworzyć rozchodnikowe „rondo”, które miało stopniowo przekształcić szkolny trawnik w kwitnącą łąkę. Praca z tymi pełnymi energii dziećmi była zarówno zabawna, jak i owocna!

Największym wyzwaniem był dla nas Ogród dla Apolla w Domu Trzech Kultur Parada w Niedamirowie. Piękne otoczenie i wspierająca atmosfera sprawiły, że było to fantastyczne wydarzenie. Wspólnie z zespołem Karkonoskiego Parku Narodowego zorganizowaliśmy rodzinny festiwal, który obejmował wykłady, warsztaty i oczywiście prace ogrodnicze. Posadziliśmy 10 arów roślin przyjaznych motylom, a jesienią stworzymy siedlisko przy użyciu kruszywa wapiennego i większej ilości rozchodnika. Zawsze będziemy pamiętać ten dzień i inspirujące rozmowy z uczestnikami. Mamy nadzieję, że w przyszłym roku motyl Apollo odwiedzi Niedamirów i będzie cieszył się ogrodem tak samo jak my!

Patrząc w przyszłość, już teraz zastanawiamy się nad pomysłami na przyszłoroczne Ogrody dla Apollo. Jeśli jesteś aktywny lub mieszkasz w Sudetach Zachodnich i chciałbyś założyć z nami ogród, chcielibyśmy usłyszeć od Ciebie!

#followapollo Aktualności dotyczące projektu Monitoring 

Psy na misji: Ochrona dzikiej przyrody z Naturschutzhunde

Posted By: Vlado Vancura 4619 Views 0 Comment , ,

Działania na rzecz ochrony przyrody ewoluują dzięki nowym i innowacyjnym podejściom. Jednym z naszych najbardziej ekscytujących narzędzi jest Naturschutzhunde, czyli „ochrona przyrody”. psy„. Te specjalnie wyszkolone psy pomagają nam chronić przyrodę i zagrożone gatunki, odgrywając istotną rolę w naszych projektach ochrony przyrody. Ich niesamowity węch sprawia, że są niezbędnymi partnerami w naszej misji ochrony bioróżnorodności.

Psy od dawna służą jako cenni towarzysze, ale ich rola wykracza daleko poza tradycyjne zastosowania, takie jak polowanie czy stróżowanie. Obecnie psy są zaangażowane w wiele dziedzin, w tym w egzekwowanie prawa, akcje ratownicze, a teraz także w ochronę przyrody. W ciągu ostatnich 30 lat stały się niezbędne w projektach badawczych i ochrony środowiska, w tym w projekcie LIFEApollo2020 i Verein NATURSCHUTZHUNDE.

Co to jest Naturschutzhunde?

Naturschutzhunde to psy tropiące wyszkolone do odnajdywania określonych dzikich zwierząt lub wskazówek środowiskowych. Psy te mogą wykrywać ślady nieuchwytnych lub rzadkich gatunków za pomocą wskazówek, takich jak odchody, gniazda, pióra lub nasiona. Mogą na przykład identyfikować obecność wilków, pomagając w informowaniu o środkach ochrony stad. Pomagają również śledzić gatunki takie jak rysie, szakale złociste i żbiki, pomagając obrońcom przyrody dowiedzieć się więcej o ich rozmieszczeniu.

Tutaj, Naturschutzhunde stały się kluczowymi członkami naszego zespołu, pomagając nam monitorować i chronić zagrożone gatunki. Psy te pozwalają nam skutecznie gromadzić dokładne dane, jednocześnie minimalizując zakłócenia powodowane przez ludzi na wrażliwych obszarach.

Szkolenie psów

Szkolenie psów rasy Naturschutzhund to złożony proces. Psy te uczą się wykrywać markery charakterystyczne dla danego gatunku, takie jak larwy, odchody czy gniazda. Po wyszkoleniu mogą szybko i z dużą dokładnością pokrywać duże obszary, wykrywając ślady dzikich zwierząt, które są niewidoczne dla ludzkiego oka.

Szkolenie, oparte na pozytywnym wzmocnieniu, uczy psy rozpoznawania określonych zapachów i wyraźnego wskazywania ich swoim przewodnikom. Odpowiednimi kandydatami do tej pracy są psy sprawne fizycznie, które lubią używać swojego nosa i mogą pracować przez wiele godzin w trudnym terenie. Proces certyfikacji zapewnia, że psy spełniają wysokie standardy przed rozpoczęciem pracy w terenie.

Rola organizacji ochrony przyrody w projekcie LIFEApollo2020

W projekcie LIFEapollo2020 polegamy na Naturschutzhunde w celu monitorowania i ochrony populacji motyla Apollo w Austrii. Inicjatywa ta ma na celu przywrócenie populacji motyla w Austrii, Polsce i Czechach. Psy odgrywają kluczową rolę w tych działaniach monitorujących w 15 regionach Austrii.

Jak pomagają psy rasy Naturschutzhunde:

  1. Znajdowanie larw: Nasze psy są szkolone do lokalizowania larw Apollo na obszarach bogatych w rozchodniki, które często są trudno dostępne. Zdolność psów do wykrywania larw jest niezbędna w naszej pracy.
  2. Dostęp do odległych obszarów: Wiele siedlisk Apollo znajduje się w górzystych regionach, do których ludzie mają utrudniony dostęp. Naturschutzhunde pomagają nam pokryć te obszary skuteczniej niż same zespoły ludzkie.

Dotychczasowe osiągnięcia

Dzięki Naturschutzhunde byliśmy w stanie wykryć larwy motyla Apollo na kilku z 15 obszarów, które badaliśmy w 2023 i 2024 roku. Pozwoliło nam to chronić kluczowe regiony, w których populacje motyli pozostają aktywne.

Naturschutzhunde okazały się również bardzo skuteczne w różnych innych zadaniach związanych z ochroną przyrody. Na przykład są one wykorzystywane do lokalizowania zwłok ptaków i nietoperzy w pobliżu turbin wiatrowych, pomagając nam ocenić wpływ farm wiatrowych na chronione gatunki. Ich doskonały węch pozwala im wykrywać mniejsze szczątki w krótszym czasie niż ludzie.

Badanie rzadkich i ukrytych gatunków często stanowi wyzwanie, ponieważ bezpośrednia obserwacja jest trudna. Naukowcy zazwyczaj polegają na dowodach pośrednich, takich jak odchody, sierść lub szczątki ofiar. Naturschutzhunde są doskonałe w lokalizowaniu tych śladów, pracując znacznie szybciej i dokładniej niż ludzcy badacze. Kilka z naszych zespołów przewodników psów jest już zaangażowanych w projekty naukowe, co przyczynia się do dalszego rozwoju działań na rzecz ochrony przyrody.

Wnioski

Naturschutzhunde stały się istotnymi partnerami w naszej misji ochrony zagrożonych gatunków. Ich praca w ramach projektu LIFEapollo2020 pokazuje, jak skutecznie pomagają chronić dziką przyrodę i wrażliwe ekosystemy. Patrząc w przyszłość, jesteśmy przekonani, że psy te będą nadal odgrywać istotną rolę w ochronie dziedzictwa przyrodniczego Austrii i Europy.

W świecie, w którym więź między ludźmi a naturą jest ważniejsza niż kiedykolwiek, Naturschutzhunde pomagają wypełnić tę lukę. Ich wyjątkowe zdolności pozwalają im chronić zagrożone gatunki, jednocześnie wzmacniając głębszą więź między ludźmi a światem przyrody