Przedstawiamy zespół Austrii

Projekt LIFE Apollo2020 łączy wspólne wysiłki trzech krajów: Polski, Czech i Austrii. Austriacka część projektu jest reprezentowana przez European Wilderness Society.

Organizacja stojąca za zespołem Austria

European Wilderness Society (EWS) to ogólnoeuropejska organizacja non-profit z oddanym, wielokulturowym zespołem profesjonalistów, której misją jest identyfikacja, wyznaczanie, ochrona i promowanie ostatnich dzikich obszarów Europy i ich dzikiej przyrody. EWS koordynuje największą sieć obszarów dzikiej przyrody w Europie, European Wilderness Network. Jej szeroko zakrojona europejska strategia komunikacji online i offline podnosi świadomość na temat dzikiej przyrody i innych kwestii związanych z ochroną przyrody.

Projekt ten daje nam szansę nie tylko na odtworzenie populacji Apollo, ale także na poprawę siedlisk wielu innych gatunków.

Magdalena Meikl
Koordynator krajowy Austria

European Wilderness Society (EWS) od dawna koncentruje się na ochronie różnorodności biologicznej, od dużych drapieżników po małe owady. Zorganizowało warsztaty, seminaria i szkolenia dla ponad 1500 austriackich, niemieckich i ukraińskich młodych ludzi, aby podnieść świadomość na temat owadów, ich roli w przyrodzie i potrzeby ich ochrony. W ramach wielokrotnie nagradzanego projektu EWS zorganizowała również międzynarodowe warsztaty budowania hoteli dla owadów, w których wzięło udział ponad 60 uczestników.

EWS ma zatem bogate doświadczenie w komunikacji i działaniach edukacyjnych w zakresie ochrony środowiska, które są ich głównym wkładem w projekt, wraz z działaniami ochronnymi skoncentrowanymi na austriackich Alpach.

Majestatyczne góry

Alpy, rozciągające się od Vorarlbergu na zachodzie po Dolną Austrię na wschodzie, są dominującym krajobrazem Austrii. Obejmują one 60% terytorium Austrii i kryją w sobie krajobrazy o największym znaczeniu dla różnorodności biologicznej, gdzie ogromne obszary pozostały nietknięte przez człowieka. Leżą one w strefie klimatu umiarkowanego, podczas gdy region górski charakteryzuje się stosunkowo wilgotnym klimatem śnieżnym. Jest to dom dla ponad 45 000 gatunków zwierząt i ponad 3 000 gatunków roślin.

Rośliny są często dobrze przystosowane do swojego siedliska, ponieważ zależą od określonych warunków topograficznych. Około połowa obszaru objętego projektem jest zalesiona, głównie jodłą(Abies alba), modrzewiem(Larix decidua), świerkiem(Picea abies) i sosną(Pinus sylvestris), sosną szwajcarską (Pinus cembra) i sosną czarną (Pinus nigra). Poniżej 600 m n.p.m. występują lasy liściaste, składające się głównie z buka zwyczajnego (Fagus sylvatica).

Około 20% wszystkich roślin naczyniowych można znaleźć w regionie alpejskim. Od dolin po szczyty górskie, napotykamy gradient różnorodnych ekosystemów, bogatych w swoiste gatunki roślin, co sprawia, że ​​niektóre obszary są bardzo kruche i podatne na zmiany antropogeniczne. Szczególnie istotna dla Apollo jest larwalna roślina żywicielska Sedum album, której liczebność maleje ze względu na wzrost zacienienia i redukcję światła przez rosnącą roślinność krzewiastą.

Większość gatunków zwierząt reprezentowana jest przez bezkręgowce. W ostatnich latach liczebność i różnorodność owadów gwałtownie spadła, głównie z powodu długoterminowych skutków zanieczyszczeń. Zapewnienie korzystnych warunków dla gatunków owadów parasolowych, takich jak Parnassius apollo, jest zatem niezwykle ważne.

Obszary o wysokim priorytecie

Miejsca realizacji projektu w Austrii zostały wybrane, ponieważ są to obszary o najwyższym priorytecie dla ochrony Parnassius apollo w Austrii. Na tych obszarach populacja motyla zmniejszyła się, a na niektórych nawet zanikła. Populacja austriacka zmniejszyła się w ciągu ostatnich 25 lat o 20-50%. Parnassius apollo jest wymieniony jako „bliski zagrożenia” na austriackiej Czerwonej Liście od 2005 roku, jednak podgatunki nie są wymienione osobno. Najbardziej aktualne Czerwone Listy austriackich prowincji stwierdzają, że motyl jest „wymarły” w Burgenlandzie i Wiedniu, „silnie zagrożony” w Styrii i Karyntii, „zagrożony” w Tyrolu, Salzburgu i Górnej Austrii oraz „bliski zagrożenia” w Vorarlbergu. W Górnej Austrii jest on wymieniony jako „zagrożony”, ale populacje nizinne wyginęły. W związku z tym Dolna Austria jest odpowiedzialna za ochronę ostatnich nizinnych populacji i siedlisk Parnassius apollo w Austrii.

Poznaj członków austriackiego zespołu


#followapollo i działania naszego zespołu! Umiejętności w zakresie hodowli, ochrony siedlisk, badań, edukacji ekologicznej i zarządzania projektami, stanowią doskonałe połączenie zapewniające sukces naszego projektu LIFE.

Zapisz się do naszego newslettera i otrzymuj najnowsze informacje na temat ochrony motyli!

Małe działania – duży wpływ: odwiedzanie siedlisk w Austrii

Wraz z prywatnymi właścicielami gruntów i austriackim leśnictwem państwowym (ÖBF), austriacki zespół odwiedził potencjalne siedliska w Lungau, okręgu Salzburga.

Przeczytaj więcej o zespole Austria: Przedstawiamy zespół Austria

Właściciele gruntów byli bardzo zainteresowani projektem, a cały zespół, w szczególności ekspert od motyli Otto Feldner, był w stanie przekonująco opisać, jakie środki były konieczne do poprawy siedlisk motyli. Są to na przykład usuwanie krzewów i małych drzew, przesadzanie roślin pokarmowych i żywicielskich oraz kontrolowany wypas owiec i kóz przez kilka tygodni, aby utrzymać siedliska otwarte i zapobiec ich zarastaniu.

Przy niewielkich działaniach miejsca te będą bardzo obiecującymi siedliskami dla motyla Apollo.

Parnassius apollo L. juvavus, ma, Karteis 2015-33336.JPG
Otto Feldner
Hodowla i działania ochronne Austria

Skorzysta na tym nie tylko P. apollo

W Muhrtal i Tweng znaleziono odpowiednie siedliska dla P.arnassius apollo i innych gatunków motyli, takich jak Euphydryas sp., Erebia sp. czy Lycenidae. Zespół mógł już zaobserwować kilka gąsienic i motyli różnych gatunków, więc miejmy nadzieję, że populacje szybko skorzystają z planowanych działań siedliskowych. Zgodnie z ustaleniami z właścicielami gruntów, pierwsze działania rozpoczną się latem tego roku. Cały projekt jest bardzo zadowolony z tych udanych kroków i nie może się doczekać pierwszych działań!

Działania terenowe prowadzone przez wszystkich partnerów do marca 2023 r.

Działania monitorujące

KPN & KP: Badania monitoringowe w 2022 r. objęły 33 miejsca obserwacji wybrane na trzech obszarach:

  • w okolicach Jeleniej Góry, dla rozpoznania siedlisk w sąsiedztwie miejsca reintrodukcji motyla niepylaka apollo na podstanowisku Chojnik,
  • w sąsiedztwie podstanowiska Kompleks Uniemyśl, w celu identyfikacji siedlisk w sąsiedztwie Stacji Terenowej Klubu Przyrodników,
  • Góry Kaczawskie, ze względu na obecność nieczynnych kamieniołomów i innych siedlisk, które mogą być potencjalnymi miejscami reintrodukcji motyli z rodzaju Apollo.

ČSOP: Monitoring rośliny żywicielskiej Hylotelephium maximum po czeskiej stronie Sudetów miał miejsce w ciągu ostatniego roku, podobnie jak monitoring siedlisk w naszej podstacji. W najbliższej przyszłości musimy skupić się na tych działaniach, które są również związane z kampanią Citizen science.

VIS: Przeprowadziliśmy monitoring siedlisk na części terenów objętych projektem, aby określić, ile roślin nektarodajnych i żywicielskich występuje na naszych terenach objętych projektem oraz aby wiedzieć, ile roślin żywicielskich/nektarodajnych należy wysiać. Przemieszczając się w terenie podczas monitoringu, zbieraliśmy również nasiona w odpowiednich momentach do późniejszego wysiewu.

EWS: Szkolenie psów zostało zakończone, a pierwszy pies uzyskał certyfikat. Pierwsze monitorowanie gąsienic planowane jest na kwiecień 2023 r. w Milders, Karteis, Lofer i Virgen.

Aktywna ochrona

KPN: Przeprowadziliśmy wypas owiec na powierzchni 9,8 ha łąk wokół góry Chonik w celu poprawy stanu siedlisk. Zorganizowaliśmy Międzynarodowe Zawody Psów Pasterskich w Karkonoszach. Wydarzenie to jest atrakcją turystyczną i świetną okazją do promocji wypasu jako metody ochrony przyrody, utrzymania tradycyjnych zawodów (np. pasterza) oraz ochrony gatunków, w tym motyli ściśle związanych z siedliskami takimi jak murawy kserotermiczne i zmiennowilgotne łąki trzęślicowe, które są zależne od tej tradycyjnej formy gospodarowania. Mamy nowe pozwolenia na włączenie do naszych działań nowych łąk w pobliżu góry Chojnik (5 ha) i planujemy usunięcie krzewów z łąk jesienią 2023 roku.

KP: Nie rozpoczęliśmy jeszcze żadnych aktywnych działań ochronnych. Są one zaplanowane na 2023 rok. Uzyskaliśmy niezbędne zgody na prowadzenie działań od właścicieli działek i jesteśmy w trakcie procedury zmierzającej do wydzierżawienia siedlisk kluczowych dla gatunku w obrębie podstrefy Uniemyśl. Rozpoczęliśmy natomiast proces uzgodnień dotyczących prowadzenia działań ochrony czynnej w rezerwacie Kruczy Kamień.

ČSOP: Przeprowadzono rozległe odkrzaczanie i wylesianie na prawie 1 ha podobszaru, co przyczyniło się do przywrócenia cennego bezleśnego siedliska niezbędnego do udanej reintrodukcji Apollo. Przeprowadzono monitoring siedlisk w podstrefie, a także zidentyfikowano pierwsze kamienie milowe w pobliżu. Wsparcie populacji roślin żywicielskich poprzez siew i sadzenie również miało miejsce; konieczne jest jednak kontynuowanie tych działań, zwłaszcza bezpośrednio po otwarciu stanowiska roślinności.

VIS: Trzy stanowiska były koszone ręcznie (lub przy pomocy małych maszyn), a dwa z nich były wypasane przez owce. Trzy podstanowiska zostały obsiane naszą główną rośliną pokarmową Hylotelephium maximum pod koniec 2022 r. oraz w styczniu i lutym 2023 r.

EWS: Pierwsza renowacja została przeprowadzona w Lofer i Fieberbrunn w 2022 r. w czerwcu i wrześniu. Kolejna odbudowa siedlisk planowana jest po okresie lotów, począwszy od września 2023 r. w Milders, Hinterbichl, Virgen i Leisach. Rozchodniki i rośliny karmowe zostaną posadzone w maju/czerwcu 2023 r. w zależności od pogody w Murtal, Fieberbrunn, Lofer i nowym obszarze Fließ w Tyrolu.

Nasze farmy hodowlane i ich zmiany

KPN: Karkonoski Park Narodowy pozyskał z własnej hodowli 60 518 jaj apolla na zimowanie 2021/2022. Po przekazaniu części materiału do hodowli w Stacji Terenowej Klubu Przyrodników w Uniemyślu (209 jaj) i hodowli w Barchowie (366 jaj), do hodowli przeznaczono 59 943 jaja. Wykluło się z nich 36 921 gąsienic, co stanowi 61,5% wyjściowego materiału hodowlanego w 2022 roku. Karkonoski Park Narodowy przeznaczył do reintrodukcji 21 562 gąsienice, pozostawiając tym samym 15 359 osobników do dalszej hodowli. W hodowli KPN z 15 359 gąsienic uzyskano 1095 imago (7%), w tym 810 samców i 285 samic. Do reintrodukcji przeznaczyliśmy 51 samców.

KP: Rozpoczęliśmy hodowlę w tymczasowym przenośnym namiocie. Z hodowli w KPN otrzymaliśmy 209 jaj, z których ostatecznie uzyskaliśmy 40 motyli. Z własnej hodowli uzyskaliśmy 2866 jaj, które są przeznaczone do dalszej hodowli w 2023 roku. Wykonano projekt docelowego namiotu hodowlanego, wybrano wykonawcę i rozpoczęto prace nad jego budową. Pozyskaliśmy sadzonki roślin w terenie. Rozpoczęliśmy zakładanie bazy roślin nektarodajnych (rośliny żywicielskie dla imago) w ogrodzie stacji terenowej w Uniemyślu, a także hodowlę rozchodnika maksymalnego (roślina żywicielska dla gąsienic) w Szkółce Leśnej Nadleśnictwa Kamienna Góra w Krzeszowie.

ČSOP: Obiekt i proces hodowlany zostały utworzone w ramach już istniejącej farmy hodowlanej najbardziej zagrożonych czeskich gatunków motyli w prywatnym obiekcie prowadzonym przez Miloša Andresa.

Od hodowli w KPN różni się przede wszystkim wielkością, czeska ma znacznie mniejszą pojemność – w zeszłym roku na początku kwietnia przywieziono z PL około 366 jaj, z których wykluło się około 200 imago.

Na tej farmie hodowlanej hoduje się do tysięcy osobników w różnych stadiach rozwojowych czeskich gatunków motyli; Apollo jest hodowany w setkach. Jest to pierwsza w historii legalna hodowla Apollo w Republice Czeskiej. Infrastruktura obiektu hodowlanego przypomina klasyczną szklarnię foliową o wymiarach 3 m x 2,8 m, ale jest pokryta siatką rusztowaniową – chroni przed niektórymi wpływami zewnętrznymi, pozostając przewiewną, a cień przed deszczem zapewnia folia z tworzywa sztucznego. Dużą różnicą jest również to, że w czeskim ośrodku hodowlanym krycie jest kontrolowane – hodowca wybiera osobniki indywidualnie do hodowli „w ręku”.

VIS: Stacja hodowlana naszej organizacji jest w fazie budowy. Sama szklarnia już stoi, ale w jej bezpośrednim otoczeniu konieczne jest jeszcze drobne zagospodarowanie terenu. Należy również zorganizować produkcję siatkowej części szklarni i jej wyposażenia, co jest zadaniem na następny miesiąc. Jednak w szklarni zasialiśmy już Hylotelephium maximum, a wkrótce będziemy wysiewać rośliny nektarodajne dla dorosłych motyli w pobliżu szklarni (jak dotąd mamy nasiona Centaurea jaccea agg. i Centaurea scabiosa): Specjalista prowadzi aktywną hodowlę 200 gąsienic. Hoduje podgatunki Glocknerius, Bartholomeus, Noricanus, Loferensis i Karteisjuvavus do wypuszczenia na wolność. Ulepszenia farmy hodowlanej rozpoczną się po zakończeniu obecnej hodowli.

Inne prace związane z infrastrukturą

KPN: Zakupiliśmy następujący sprzęt niezbędny do działań ochronnych:

  • wsparcie logistyczne dla KPN w postaci samochodu terenowego 4×4,
  • drona do sporządzania dokumentacji siedlisk przyrodniczych,
  • system nawadniania ogrodu w Centrum Informacyjnym Karpacz,
  • frezarka do drewna do karczowania/usuwania krzewów z łąk.

KP: Uzyskaliśmy dokumentację projektową systemu grzewczego Apollo Ecocenter w Uniemyślu, a także projekt zagospodarowania terenu wokół stacji terenowej. Uzyskaliśmy również projekt namiotu hodowlanego i rozpoczęliśmy jego budowę. Rozpoczęto również część prac związanych z zagospodarowaniem terenu.

VIS: Przed budową naszej stacji hodowlanej zabezpieczyliśmy ogrodzenie terenu, który będzie wykorzystywany nie tylko do hodowli motyli Apollo, ale także do uprawy roślin żywicielskich i innych celów.

Ponieważ farma hodowlana znajduje się za wsią, zapewniliśmy zwiększone bezpieczeństwo nie tylko poprzez ogrodzenie, ale także poprzez zastosowanie dwóch fotopułapek na słupach z wysyłaniem danych na telefon komórkowy i e-mail.

Zbudowano dwa ogrody Apollo

Niedawno w austriackiej szkole średniej powstał Ogród Apollo. European Wilderness Society, jeden z partnerów projektu, zorganizował to działanie i przyczynił się do samej budowy. Uczniowie szkoły byli również bardzo podekscytowani możliwością przyłączenia się i pomocy w pracach fizycznych w terenie. Ogrody Apollo są częścią naszego projektu LIFE Apollo2020. Są to specjalne ogrody zawierające rośliny pokarmowe, szczególnie dla gąsienic, ale także dla motyli.

Kolejny ogród został niedawno zbudowany przez głównego partnera KPN w Polsce, we współpracy z partnerem projektu KP. KPN i KP zorganizowały również wykład w Centrum Edukacji Przyrodniczej, na który zaproszono lokalną społeczność. Niektórzy mieszkańcy zostali również, aby pomóc w budowie Ogrodu Apollo i sadzeniu roślin pokarmowych dla motyli. Zorganizowano również kilka zabawnych zajęć, takich jak malowanie skał i tworzenie kart z nasionami. W tym celu oraz na potrzeby Ogrodu Apollo, KPN i KP stworzyły specjalną mieszankę kwiatów. W ramach projektu powstanie znacznie więcej Ogrodów Apollo.

Czym jest ogród Apollo?

Ogrody Apollo są ważnym elementem projektu LIFE Apollo2020. Są to specjalnie stworzone działki ogrodowe z roślinami pokarmowymi dla motyla i gąsienicy Parnassius apollo. Niektóre z nich zostaną zbudowane w szkołach, ale inne zostaną również zainstalowane w innych miejscach publicznych, takich jak parki narodowe. Aby wspierać przetrwanie i rekreację Parnassius apollo, ogrody są budowane w odpowiednich siedliskach motyli lub w ich pobliżu.

Najważniejszą rośliną dla gąsienicy Apollo jest rozchodnik, który oczywiście również został posadzony w Ogrodzie Apollo. Rozchodniki lubią skaliste środowisko, więc po ich posadzeniu dodaliśmy również kilka kamieni.

Proces budowania

Z pomocą aktywnych uczniów Ogród Apollo został szybko zbudowany – nawet w palącym słońcu. Byliśmy bardzo zadowoleni z pracy, podobnie jak uczniowie i nauczyciel, a także nasz zewnętrzny ekspert od motyli.
Ponadto, aby zapewnić pożywienie motylom, zasialiśmy nasiona, którymi w przyszłości będą mogły żywić się Parnassius apollo (i inne motyle).

Przeprowadzone warsztaty

Oprócz Ogrodów Apollo przeprowadziliśmy również warsztaty szkolne w Austrii; warsztaty koncentrowały się na motylach, w tym Parnassius apollo. Uczniowie byli bardzo zainteresowani poznaniem ważnych zapylaczy od naszego eksperta od motyli. Dowiedzieli się o fascynującym cyklu życia niepylaka apollo i o tym, jak przekształca się on z jaja w gąsienicę, poczwarkę, by w końcu stać się pięknym motylem. Ponadto dowiedzieli się, w jakich siedliskach i środowiskach lubi żyć apollo. Aby stworzyć ogród dla motyli w swoim domu, uczniowie dowiedzieli się o roślinach, które powinni zachować, aby uczynić go bardziej przyjaznym dla motyli.

Spotkanie partnerów w Austrii

W czerwcu zespół projektu LIFE Apollo2020 spotkał się na spotkaniu partnerów, tym razem w Austrii. Głównym celem tego wydarzenia było odwiedzenie siedlisk motyla Apollo. W Austrii nadal istnieje kilka siedlisk, w których latają motyle Parnassius apollo i istnieją ich populacje.

Na zwiedzanie nienaruszonych siedlisk poświęcono dwa dni, podczas których zaobserwowano kilka imagines. Lepidopterolog (ekspert specjalizujący się w badaniu motyli) był obecny, aby oprowadzić zespół po tych miejscach. Spotkanie to okazało się bardzo ważne, ponieważ hodowcy z różnych krajów spotkali się, aby podzielić się swoją wiedzą.

Austriackie siedliska Apollo stanowiły doskonały przykład dla całego zespołu projektowego. Dla powodzenia projektu LIFE Apollo2020 bardzo ważne było odwiedzenie tych miejsc, ponieważ pozwala to na lepsze i kluczowe zrozumienie funkcjonalności istniejących siedlisk w innych krajach. Dlatego też, obserwując, gdzie Parnassius apollo lubi żyć, wybór miejsc reintrodukcji będzie znacznie łatwiejszy.

Miejsca odwiedzane w Austrii znacznie się od siebie różnią i wykazują unikalne cechy. Niektóre znajdują się w pobliżu osiedli, inne w pobliżu torów kolejowych, a jeszcze inne w wysokich górach i na stromych skałach. Różnice między siedliskami są uderzające i niezwykle interesujące, ponieważ pokazują, że Apollo bardzo dobrze przystosowuje się do wielu różnych środowisk, o ile jest tam słońce, rozchodniki(Sedum sp.) dla gąsienic i rośliny nektarodajne dla imagines. Zespół projektu był zadowolony z przeprowadzenia tego owocnego i interesującego spotkania, podczas którego omówiono metody monitorowania i wymieniono się doświadczeniami między hodowcami i naukowcami. Zdobyte doświadczenie i wiedza zostaną wykorzystane do ulepszenia projektu.

Oto kilka zdjęć różnych siedlisk i wspaniałego Parnassius apollo.

Rola wypasu zwierząt gospodarskich w zachowaniu siedlisk Apollo

Vlado Vancura

Domowe pastwiska, takie jak zwierzęta gospodarskie, mogą wydawać się nieoczekiwanym sprzymierzeńcem motyli Apollo. Ich rola w tworzeniu odpowiedniego siedliska dla tego motyla jest fascynująca. Podczas wypasu zwierzęta gospodarskie systematycznie usuwają pojawiające się pędy drzew i krzewów. Jest to ich sposób na utrzymanie otwartego krajobrazu. Jest to proces, który pomaga urozmaicić łąki i zachować otwarty krajobraz, w którym rozwija się P. apollo .

W przeszłości rolę tworzenia odpowiednich siedlisk, nie tylko dla motyli Apollo, ale także dla różnych innych owadów, pełnili przede wszystkim rodzimi pasterze, tacy jak jelenie, sarny, dzikie kozy, dzikie konie, żubry, a także wymarłe tury. Te dzikie zwierzęta roślinożerne odegrały kluczową rolę w kształtowaniu krajobrazu poprzez swoje zachowania żywieniowe, zapobiegając nadmiernemu wzrostowi krzewów i drzew. Niezamierzony wpływ tych zwierząt spowodował usunięcie rosnących krzewów i młodych drzew, utrzymując otwarte przestrzenie. Te otwarte przestrzenie pozwoliły światłu słonecznemu dotrzeć do ziemi, tworząc i utrzymując specyficzne warunki niezbędne do życia Parnasius apollo. Jednocześnie ten naturalny proces zróżnicował życie roślin, oferując różnorodne źródła nektaru dla motyli i rośliny żywicielskie dla ich larw.

Obecnie zwierzęta domowe, takie jak krowy, owce, kozy i konie, odgrywają porównywalną rolę w ochronie siedlisk do rodzimych pasterzy. Wypas tych domowych zwierząt pomaga tworzyć otwarte przestrzenie i umożliwia dostęp światła słonecznego do ziemi. W rezultacie, domowe pastwiska aktywnie wspierają wzrost szerokiej gamy gatunków roślin, które służą jako źródło nektaru dla dorosłych motyli (imagines) i roślin żywicielskich dla larw. Przy starannym zarządzaniu, domowe pastwiska mogą stać się partnerami współpracującymi w zakresie ochrony bioróżnorodności. Przykład ten wyraźnie pokazuje, w jaki sposób działania człowieka, skoordynowane z naturalnymi rytmami, mogą znacząco wpłynąć na dobrostan motyli P. apollo.

Zachowania związane z wypasem różnią się wśród zwierząt domowych. Owce ostrożnie skubią blisko ziemi, co skutkuje odpowiednio wypielęgnowanymi obszarami. Kozy, jako przeglądarki, sięgają do liści krzewów i gałązek, powodując zmianę struktury roślinności. Bydło wykorzystuje zamaszyste ruchy pastwiskowe, aby oddziaływać na większe obszary. Każdy gatunek wnosi charakterystyczny wkład w kształtowanie środowiska. Zrozumienie i zastosowanie różnych nawyków wypasu wielu domowych zwierząt pozwala nam zbudować równowagę, która ściśle odpowiada naturalnym procesom i w której również motyle Apollo mogą się rozwijać.

Obecnie kwitnące siedliska niepylaka apollo, obejmujące alpejskie i subalpejskie murawy, suche murawy wapienne i zbocza na obszarach wyżynnych, są zagrożone przez niekontrolowane zarastanie roślinnością. Delikatna równowaga kluczowa dla utrzymania unikalnej flory niezbędnej dla cyklu życiowego motyla zależy od dobrze utrzymanych otwartych przestrzeni. Zapewnienie stabilnej populacji Apollo wymaga siedliska, które zapewnia zarówno rośliny pokarmowe dla larw, jak i rośliny nektarodajne dla osobników dorosłych. Przydomowe pastwiska stanowią zabezpieczenie, zapobiegając spontanicznemu zarastaniu, które następuje szybko po ograniczeniu lub zaprzestaniu wypasu. Strategiczne zarządzanie wypasem, w szczególności z pomocą kóz, okazuje się skuteczne w ograniczaniu wzrostu roślinności i ochronie niezbędnego środowiska dla Parnassius apollo.

Pokazuje to, w jaki sposób można realizować skoordynowane działania ochronne, w szczególności poprzez skuteczne zarządzanie wypasem zwierząt domowych. W obliczu trudności z ochroną ważnych otwartych przestrzeni, włączenie praktyk wypasu staje się realnym rozwiązaniem zapewniającym istnienie Parnassius apollo. Stanowi to przekonujący model harmonijnej interakcji ze środowiskiem przy jednoczesnym zachowaniu urzekającego świata tych motyli.

Sezon outdoorowy w Austrii oficjalnie rozpoczęty!

Śnieg zaczął topnieć w Alpach, co oznacza, że sezon prac na zewnątrz dla motyla Apollo w austriackich siedliskach może się oficjalnie rozpocząć. Z wielką pomocą wolontariuszy, austriacki zespół (EWS) rozpoczął kluczowe zadanie usuwania zanieczyszczeń w dwóch siedliskach motyla Apollo – Lofer w Salzburgu i Fieberbrunn w Tyrolu.

Przy ciepłej i słonecznej pogodzie skupiliśmy się na usuwaniu zarośniętych krzewów i drzew, aby odsłonić skaliste zbocza pod nimi. Te skaliste zbocza są niezbędne do przetrwania gąsienic Apollo, ponieważ zapewniają im idealne środowisko do rozwoju. Odsłonięte zbocza są idealne do wzrostu rozchodników, które są głównym źródłem pożywienia dla gąsienic. Utrzymanie tych obszarów wolnych od nadmiernego wzrostu krzewów jest ważne dla utrzymania odpowiedniego siedliska dla gąsienic.

Oprócz naszych wysiłków związanych z usuwaniem ziemi, posadziliśmy różne gatunki rozchodników(Sedum sexangulare i Sedum album), aby zapewnić gąsienicom mnóstwo pożywienia. Ten krok jest niezbędny, aby gąsienice mogły wyrosnąć na zdrowe poczwarki i ostatecznie przekształcić się w imagines. Aby wesprzeć dorosłe motyle, zasialiśmy również nasiona roślin produkujących nektar, zapewniając dostępność źródeł nektaru, gdy motyle się pojawią.

Najważniejszym wydarzeniem dnia było odkrycie licznych gąsienic Apollo w siedlisku. W Lofer, Salzburg. Widzieliśmy je aktywnie pełzające i żerujące na roślinach rozchodnika, co było ekscytującym potwierdzeniem, że nasze działania ochronne już przynoszą efekty.

Podczas naszej pracy mieliśmy przyjemność spotkać się z grupą dzieci i ich nauczycielem. Dzieci chętnie dowiedziały się o motylach Parnassius apollo, ich roślinach żerowiskowych i naszych działaniach na rzecz ochrony przyrody. Ich entuzjazm i ciekawość po raz kolejny utwierdziły nas w przekonaniu, jak ważne jest zaangażowanie i edukacja młodego pokolenia w zakresie ochrony środowiska.

Patrząc w przyszłość, jesteśmy podekscytowani resztą sezonu wiosennego i letniego. Będziemy kontynuować nasze wysiłki na rzecz utrzymania i poprawy siedlisk, zapewniając motylom Apollo dobrze prosperujące środowisko.